بر بنیادهای هستی (پتش خوآرگر 3)

پیتَوُنَ غرق در فکرهایش گام برداشت و زیر نور کم‌رمق ماه زمزمه کرد: «گفتی اسم آن پسرک چه بود؟» زُروان‌داد با آهسته‌ترین صدایی که از حلقوم خَش‌دارش برمی‌آمد گفت: «آراستی! اما فکر نکن که پیدا کردن و به چنگ آوردنش از دست آن گوی دیوانه آسان است.» جادوگر جواب داد: «خوب حواست را جمع کن و به من بگو آیا چیز دیگری مانده که من ندانم؟… »