فرزند آخرین اژدها
138,000 تومان
در سرزمینی پر از جادو، جیهو و خانواده‌اش تنها کسانی هستند که جادو بر آنها تأثیری ندارد. پدر جیهو که جنگلبان بود، سال‌ها پیش در اعماق جنگل ناپدید شد؛ همان‌طور که شاهزاده کوکو مفقود شد. جیهو بهتر از هر کسی از وحشت نهفته در اعماق جنگل جادویی خبر دارد و …
داستان های نوجوانان آمریکایی،قرن 21م
شما با خرید این کتاب
6
امتیاز کسب می کنید
توضیحات
معرفی کتاب فرزند آخرین اژدها
کتاب «فرزند آخرین اژدها» رمانی نوشته «الن او» است که نخستین بار در سال 2020 انتشار یافت.داستان درباره خانواده جیهو است که در یک سرزمین جادو زندگی میکنند آنها تنها خانواده‌ای هستند که جادو برایشان بی اثر است.
درباره کتاب فرزند آخرین اژدها
در سرزمینی پر از جادو، جیهو و خانواده‌اش تنها کسانی هستند که جادو بر آنها تأثیری ندارد. پدر جیهو که جنگلبان بود، سال‌ها پیش در اعماق جنگل ناپدید شد؛ همان‌طور که شاهزاده کوکو مفقود شد. جیهو بهتر از هر کسی از وحشت نهفته در اعماق جنگل جادویی خبر دارد و اینکه برای کسانی که پا درون آن می‌‌گذارند، راه برگشتی نیست. اما حالا جنگل در معرض خطر نیروهای خارجی قرار گرفته است که می‌خواهند آن را نابود کنند و بدین ترتیب، شرارت فراموش‌شده‌ی نهفته در اعماق جنگل را بیدار میکنند.
آیا یک پسرِ بدون جادو در جنگلی جادویی می‌تواند نیروهای مختلف را متحد کند و دنیای خود را نجات دهد؟
با الن او آشنا شویم
الن اوه نویسنده کره ای-آمریکایی، و بنیانگذار و رئیس موسسه غیرانتفاعی We Need Divers Books است. او نویسنده سه گانه پیشگویی است، همچنین به عنوان تواریخ پادشاه اژدها، مجموعه ای از رمان های فانتزی، نوجوان بر اساس فرهنگ عامه کره شناخته می شود. اوه در بروکلین، نیویورک بزرگ شد. وی در دانشگاه نیویورک و دانشگاه جورج تاون تحصیل کرد و در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. او پس از بچه دار شدن به طور جدی شروع به نوشتن کرد، و به همین دلیل تلاش او برای پیدا کردن کتاب هایی که شامل نمایندگی برای بچه هایش بود، تحریک شد.
Prophecy، اولین کتاب از مجموعه فانتزی بزرگسالان اوه در ژانویه 2013 منتشر شد. این مجموعه که هم به عنوان سه گانه Prophecy و هم Dragon King Chronicles شناخته می شود، از فرهنگ عامه کره گرفته شده است.
در بخشی از کتاب فرزند آخرین اژدها می خوانیم
صبح زود، افراد به‌سمت منطقهٔ موردنظرشان در جنوب غربی هانویی رفتند. جیهو تمام شب نگران بود که اگر سوار موتورسیکلت شود، ممکن است جادوی آن را باطل کند. به‌جای آن سوار کالسکه‌ای اسب‌دار شد و بدون جلب‌توجه به آنجا رفت. بقیه با شنیدن این حرف فقط شانه بالا انداختند و به او گفتند کهنه‌پرست. جیهو با حسرت به آنها نگاه می‌کرد که سوار بر موتورسیکلت‌هایشان به این‌طرف و آن‌طرف می‌رفتند. به نظر می‌آمد خیلی بهشان خوش می‌گذرد.
دوسه ساعت طول کشید تا گروه به اردوگاه اصلی برسد. جیهو می‌خواست بداند چرا این قسمت از کیداهارا را انتخاب کرده بودند، که آن روز متوجه شد. این قسمت از جنگل تنُک‌تر بود و فضای زیادی برای عبور داشت. اینجا اردو می‌زدند و اردوگاهشان روبه‌روی درخت‌های بلند و انبوهی قرار می‌گرفت که به اعماق جنگل راه داشتند. جیهو نقشه‌ای را به یاد آورد که توی چادر سرکارگر دیده بود. این کوتاه‌ترین مسیر به‌سمت کوه جیرای بود. با وجود تمام برنامه‌هایی که برای شهرک‌سازی در زمین‌های کیداهارا داشتند، به نظر می‌آمد هدف نهایی‌شان کوه جیرای است. جیهو نمی‌دانست چرا اوریونی‌ها این‌قدر مصمم بودند که به آن آتش‌فشان برسند. تا جایی که او می‌دانست، هیچ انسانی هرگز به آن کوه نرفته بود. اگر هم رفته بود، زنده برنگشته بود.
سرکارگر همهٔ کارکنان را در حاشیهٔ جنگل جمع کرد.
همان‌طور که سیگار برگش را محکم بین دندان‌هایش گرفته بود، گفت: «خیلی‌خب افراد، کارمون رو از اینجا شروع می‌کنیم. تمام درخت‌ها رو قطع می‌کنیم تا مسیر پهن و مناسبی به‌سمت دامنهٔ کوه باز کنیم. بعدش هم کوه رو جوری با خاک یکسان می‌کنیم که با زمین صاف فرقی نداشته باشه.»
کوه جیرای بلندترین و قدیمی‌ترین کوه در کل کیداهارا بود. آخرین بار پانصد سال پیش فوران کرده بود.
این کار اشتباه بود. جیهو دیگر نمی‌توانست در برابر حس ناخوشایندی مقاومت کند که وجودش را فرامی‌گرفت و گلویش را می‌فشرد. این دیگر خیلی فراتر از پاکسازی درختان کیداهارا بود. اگر کوه‌ها را نابود می‌کردند، تمام قوانین طبیعت به هم می‌ریخت. لرزشی در بدن جیهو پیچید. می‌ترسید موجودات جادویی کیداهارا از نقشه‌های شرکت همه‌کارهٔ مورتاگ باخبر شوند. می‌ترسید هیچ‌کدام از کارمندان نتوانند از این ماجرا زنده بیرون بیایند.
وظیفهٔ گروه جیهو این بود که پیش از هر چیز منطقه را کاوش کنند، یعنی درختانی را علامت‌گذاری کنند که می‌شد از چوبشان استفاده کرد و مطمئن شوند جانور خطرناکی آنجا کمین نکرده است. اما پس از مدتی، سرکارگر نظرش را عوض کرد. گروه دیگری پیش از آنها با اره‌برقی مشغول بریدن درخت‌ها شده بود، اما هیچ‌کدام از اره‌برقی‌ها یک دقیقه هم دوام نیاوردند.
نلسون چند فحش نثار طلسم‌هایی کرد که کلی خرج روی دستشان گذاشته بودند و فایده‌ای هم نداشتند. مجبور بودند کار را به روش سنتی پیش ببرند و چون وقت نداشتند و قطع کردن درخت‌ها با تبر ده برابر بیشتر از اره‌برقی طول می‌کشید، به تمام افراد جیهو تبر دادند و بهشان دستور دادند که در قطع کردن درخت‌ها مشارکت کنند.
جیهو تبر سنگینی در دست گرفته بود و کنار کالوین، شین و فرانکی روبه‌روی چند درخت ایستاده بود. مبهوت به تبر نگاه می‌کرد. جیهو تا آن روز درختی را قطع نکرده بود. وقتی پدرش پیش آنها زندگی می‌کرد، جیهو هنوز کوچک بود. از وقتی هم که پدرش رفته بود، جیهو همیشه از جنگل دوری می‌کرد. شوهرخاله‌اش فقط موقعی درخت‌ها را قطع می‌کرد که مجبور می‌شد و تازه در آن صورت هم، هیچ‌وقت درخت‌های کیداهارا را قطع نمی‌کرد.
از سمت راستشان که افراد داشتند بیشهٔ بامبوها را پاکسازی می‌کردند، صدای افتادن درخت‌ها به گوش می‌رسید.
فرانکی گفت: «بیا جیهو، اولین ضربه رو تو بزن. این درخت‌ها اون‌قدرها هم بزرگ نیستن. خودت می‌تونی تنهایی بندازی‌شون.»
جیهو به درخت چنار بلند روبه‌رویش خیره شد. درخت بیمار و رنجور بود. معلوم بود حالش خوب نیست. چون به‌سمت چپ خم شده بود، ریشه‌هایش تا نیمه از زمین بیرون آمده بودند و پایینِ تنه‌اش پوشیده از قارچ‌های بزرگ بود. جیهو حدس می‌زد که دیوی از آنجا رد شده و به درخت ضربه زده و باعث شده ریشه‌هایش از خاک بیرون بیایند. احتمالاً ماه‌ها بود که با گرسنگی و مرگ تدریجی دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
جیهو فوری دعای کوتاهی خواند و تبرش را به تنهٔ درخت کوبید؛ درخت لرزید، انگار درد شدیدی را تحمل می‌کرد. جیهو درجا خشکش زد. نگاهش روی درخت قفل شده بود. دود زردی را دید که از جای زخم درخت بیرون آمد و شکل کوچکی به خود گرفت که از هیکل یک بچه بزرگ‌تر نبود. دود همان‌طور که در هوا شناور بود به‌سمت جیهو آمد و او را کامل در بر گرفت. جیهو نفس‌زنان روی زمین افتاد و دید که دود عجیب به آسمان رفت و ناپدید شد. جیهو آن‌قدر می‌لرزید که نمی‌توانست از جا بلند شود. روح درخت برای آزادی‌اش از او تشکر کرده بود، اما هشدار هم داده بود. جیهو تصویری از خون و نابودی دید؛ موجودات شرور کیداهارا را دید که مردم جوسان را به خاک سیاه می‌نشاندند.
شین گفت: «این دیگه چی بود؟» هر سه پسر با نگرانی به جیهو نگاه می‌کردند که روی زمین افتاده بود.
شین گفت: «شبیه روح بود.»
فرانکی فوری گفت: «نه‌خیر، همچین چیزی وجود نداره.» به کالوین سقلمه‌ای زد و پرسید: «تو هم همچین چیزی ندیدی، نه؟»
کالوین ساکت بود و فقط متفکرانه به درخت نگاه می‌کرد.
سرکارگر، همان‌طور که با قدم‌های سنگین به‌طرفشان می‌آمد، فریاد کشید: «پاشو ببینم، پسر! به نفعته که همین الان بلند شی و این درخت رو قطع کنی.» بقیهٔ پسرها عقب رفتند و جیهو به‌زحمت روی پاهای لرزانش ایستاد. تصویر وحشتناک را به‌سختی از ذهنش کنار زد؛ واقعیت نداشت. دلیلی برای ترسیدن وجود نداشت. اوریونی‌ها برای هر جور خطری آماده بودند. می‌توانستند از پس هیولاهای کیداهارا بربیایند. جیهو تردید سمجی را که به جانش افتاده بود کنار زد و نفس عمیقی کشید. تبر را از شکاف درخت بیرون کشید و خیلی جدی ضربه زد. بعد از مدتی تلاش بی‌وقفه، درخت بالاخره تسلیم شد.
فرانکی فریاد زد: «کنار!»
نظرات
اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “فرزند آخرین اژدها”
محصولات مرتبط
54,000 تومان
210,000 تومان
(1)
135,000 تومان
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.