قدرت شروع ناقص (جستارهایی درباره ی بهتر انجام دادن کارها)

بخشی از کتاب قدرت شروع ناقص

نقاط قوت قانون بیست‌هشتاد

قانون بیست‌هشتاد در زندگی شخصی و کاری کمک می‌کند «اندک‌های حیاتی و بسیارهای غیرضروری» را از هم تفکیک کنید. مثلاً صاحبان کسب‌وکار ممکن است پی برده باشند که بخش عمدهٔ درآمدشان از تعداد انگشت‌شماری از مشتریان مهم به دست آمده است. این‌جا قانون بیست‌هشتاد پیشنهاد می‌کند که بهترین اقدام تمرکز بر سرویس‌دهی به همین تعداد اندک از مشتریان، یافتن مشابه آن‌ها و توقف خدمت‌رسانی به بقیهٔ مشتریان یا حذف تدریجی بقیهٔ مشتریان کم‌سودده است.

این راهبرد در تمرین به روش معکوس ریشهٔ بسیاری از مشکلات را به شما نشان می‌دهد. ممکن است بخش عمدهٔ شکایات شما از تعداد اندکی از مشتریان سختگیرتان باشد. در چنین وضعیتی، پیشنهاد قانون بیست‌هشتاد حذف این دسته از مشتریان و خلاصی از خواسته‌های بی‌پایان آن‌ها است.

قانون بیست‌هشتاد نوعی جُودو برای زندگی شخصی و کاری است. با یافتن نقطهٔ مناسب برای اعمال فشار، می‌توانید با تلاش کمتر به نتایج بیشتری برسید.

این راهبرد عالی است و من بارها از آن استفاده کرده‌ام. البته نقاط ضعفی هم دارد که اغلب نادیده گرفته می‌شود. برای درک این ضعف‌ها به داستان‌مان، آدری هپبورن، برمی‌گردیم.

نقاط ضعف قانون بیست‌هشتاد

تصور کنید سال ۱۹۶۷ است. آدری هپبورن در ابتدای مسیر شغلی خود قرار دارد و می‌خواهد بفهمد چطور از زمانش استفاده کند. اگر در فرایند تصمیم‌گیری‌اش از قانون بیست‌هشتاد پیروی کند، پاسخ کاملاً روشن است؛ باید در کمدی عاشقانه‌های بیشتری بازی کند.

بسیاری از بهترین فیلم‌های هپبورن، مانند تعطیلات رُمی، سابرینا، صبحانه در تیفانی و معما، در ژانر کمدی عاشقانه بوده‌اند. او با هنرنمایی در این چهار فیلم، در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۳، ستاره شد. با آغاز سال ۱۹۶۷ انتظار می‌رفت که در فیلم دیگری بازی کند. این فیلم‌ها تماشاگران زیادی را به خود جذب کردند و جوایزی برای آدری به همراه داشتند و به‌روشنی مسیری برای رسیدن به شهرت و ثروت بیشتر بودند. درواقع، کمدی عاشقانه برای آدری اثربخش بود.

حتی با درنظرگرفتن تمایل او به حمایت از کودکان از طریق یونیسف، باز هم (طبق تحلیل قانون بیست‌هشتاد) درخشش او در تعداد بیشتری کمدی عاشقانه بهترین گزینه برای به‌حداکثررساندن درآمد و به تبعِ آن افزایش کمک‌های خیرخواهانه به یونیسف بود. بهتر بود آدری به مسیر بازیگری ادامه می‌داد، ولی نمی‌خواست بازیگر بماند. می‌خواست وقف خدمت شود و هیچ تحلیل معقولانه‌ای در سال ۱۹۶۷ به آدری نمی‌گفت که فعالیت داوطلبانه در یونیسف اثربخش‌ترین روش برای استفاده از زمان اوست. عیب قانون بیست‌هشتاد این است که مسیر جدید هرگز شبیه اثربخش‌ترین انتخاب در آغاز راه نیست.