معمولی مثل بقیه

درباره کتاب معمولی مثل بقیه نشر پرتقال

نورا بعد از پیروز شدن در نبردش با سرطان، آماده است تا به زندگی روتینش بازگردد و به کلاس هفتم برود. اما وقتی به مدرسه برمی‎گردد، متوجه می‎شود که رفتار بقیه به طرز کاملآً محسوسی تغییر کرده است. انگار که همه منتظرند که او هر لحظه از حال برود و یا برایشان عجیب است که همه به او توجه بسیاری دارند.

از طرفی، دوست صمیمی‎اش، هارپر با گروه جدیدی مشغول معاشرت شده و نورا و هارپر، به اندازه‎ی قبل صمیمی نیستند. سیلاس، از دیگر دوستان صمیمی او، از نورا دوری می‎کند. نورا گیج است و دلیل این رفتارهارا نمی‎داند. نورا با گریفین آشنا می‎شود و ماجرای سرطانش را نزد خود نگه می‎دارد. اما نمی‎تواند تا ابد این راز را از دوست جدیدش پنهان کند!

با باربارا دی بیشتر آشنا شویم

باربارا دی نویسنده رمان های کودک و نوجوان ​​است که توسط سیمون و شوستر منتشر شده است ، از جمله “زندگی من در آکواریوم” ، “شاید او فقط تو را دوست دارد” ، “همه چیزی که راجع به تو می دانم” ، “معمولی مثل بقیه” و…

در بخشی از کتاب می خوانیم :

خانم کاسترو دست های سردم را توی دست های بزرگ و نرمش گرفت. «نورا، ازت می خوام اینجا احساس راحتی و امنیت کنی. هر وقت به آرامش و یا یه فنجون کاکائوی داغ نیاز داشتی، این در به روت بازه.  همه ی ما هستیم. هر کاری که بتونیم برات انجام می دیم، فقط باید بدونیم چه کاری. »
«م یتونم اون وسیله ی مارپیچی رو داشته باشم؟ »
«ببخشید؟ »
دستم را از توی دست های خانم کاسترو بیرون کشیدم تا به اسباب بازی های روی میز کوچک اشاره کنم.
«عزیزم، با اون اتفاقی که برات افتاده… » سرطان، بهش می گن سرطان . «برو جلو. هر چی دوست داری بردار؛ مکعب روبیک، سیلی پوتی 1، هر چیزی! »
گفتم: «راستش داشتم شوخی م یکردم. » و فوراً بعدش متأسف شدم چرا شوخ یام را ادامه ندادم. یکی از واقعی تهای سرطان این است که مردم همیشه چیزهایی بهت م یدهند؛ کلا ههای قلا بدوزی، بادکنک و عروسک پولیشی
حیوانات. فکر م یکنند با این چیزها م یشود سرطان را جبران کرد. بعضی وق تها مجبورید اجاز ه بدهید این کار را بکنند، چون برایشان احساس تأسف م یکنید.  منظورم این است که واقعاً چه کار دیگری جز این از دستشان برم یآید؟
اما برای خانم کاسترو احساس تأسف نکردم، چون آدم بیش از حد شلوغ و پ رحرفی بود و حتی هنوز نمی دانستم آیا می توانم بهش اعتماد کنم یا نه.